Bazen yüreğimizin derinliklerinde hissettiğimiz dile gelmesi kolay olmayan duygu ve düşüncelerimizi anlatmaya uygun cümleler bulmakta zorlanırız…
Hani denize dalıp, dipte ayağınızın kuma değmesi ve nefesinizin tükenmesiyle birlikte biran önce suyun yüzeyine çıkma isteği gibi … uykunuzda tüm gücünüzle seslenmenize rağmen sesinizin duyulmaması gibi…
Ailemde yaşadığım her kayıpta duyduğum üzüntü ile tekrar tekrar yaşadığım dibe vurma ve her defasında tekrar tekrar hayata tutunmaya çalışmak… Sesim duyulana kadar seslenmeye devam etmek…
Doğmak, yaşamak ve ölmek arasında gidip gelen anlatılması çok zor karmaşık duygular…
Kim bilir? Belki de sadece büyük harflerle bir “HİÇ” yazmak yeterli olur, böylesi durumlarda…
İşte bu duygular içindeyken, MASA dergisinde karşılaştığım aşağıdaki cümleler bana tercüman oldu.
“… Gitmez dediğin gider, kalmaz dediğin kalır. Olmaz dediğin her şey aniden olur. Sevmem dediğini severken bulursun kendini, sevmekten vazgeçemem dediğini yererken… Ve överken düşman bellediğin birinin bir düşüncesini. Yaşayamam dediğin yerde yaşarsın, ölürüm dediğin acıdan çıkarsın, kapanmaz dediğin yarayı unutursun. Sınırlar çizersin, sonra aşarsın bir bir çizdiğin sınırları. Yeri gelir aşmam dediğin çizgiden taşarsın bile. Aklında hiç olmayan belirir yanında, yanında hiç olmayan çıkar gider aklından ve aklından hiç çıkmayanı bırakırsın bir gün, bir yük gibi kenara. Yük gibi geleni mumla ararsın, mumla aradığınsa yük olur omuzlarına.
Her şeyin bir doğma, her şeyin bir olgunlaşma ve her şeyin bir bozulma süreci vardır. Kısacası her şeyin var olma ve yok olma vadesi…
Hayat ve doğa bize bunu anlatır…
Mümkünlerin kıyısında olduğunu anladığın büyülü bir bilgidir bu kabulleniş. Derin bir nefesle keskin bir ferahlama gibidir, yaksa da ciğerini iyi hissettirir. Bu bilgiyi alıp idrak edince bir büyünün içinde hissedersin. Şaşırmaların ötesine, mutsuzlukların berisine bir yol kurar, kendine de bir rota çizersin. Biri sihirli bir değnekle kalbine dokunup ruhuna pırıltılar saçmışçasına yumuşar benliğin. Öfke, nefret, hınç, kin… Kötü olan ne varsa hepsini, hepsini bir kenara itersin. İyileştirici bir düşüncedir bu, rahatlatıcı ve içindeki iyiyi gıdıklayıcı bir etki yaratır. Mucizenin varlığı tartışılır elbette, ama varsa şayet, muhakkak ki bu rahatlama da tıpkı doğa gibi bir mucize etkisi taşır…”
Her şeye rağmen iyiliklerimizin, umutlarımızın, hayallerimizin, huzurumuzun, başarılarımızın, sevgimizin çoğaldığı ve sevdiklerimize sıkı sıkı sarılacağımız, birbirimiz için yaşayacağımız bir 2019 yılı temenni ediyorum.
